Yetişin Çocuklar

Çocuklarımız için her şeyi “doğru” yapmanın reçetesini ararken çoğunlukla kendimizi strese boğuyoruz. Bu gerçeklikten yola çıkan Prof. Dr. Selçuk Şirin, 20 yıl süren akademik çalışmaların bir ürünü olan Yetişin Çocuklar’da ebeveyn ve eğitimcilere sesleniyor. Şirin, bu kitapla özellikle “mükemmel ebeveynlik” baskısını hissedenlere bilimsel ve yalın bir yaklaşımla iç ferahlatıcı bir başucu kitabı sunuyor. Bu kitap çocuk yetiştirirken somut, uygulanabilir çözümler arayan herkese çok iyi gelecek!

Bebeklerle ilk diyaloğu nasıl kurmalıyız?

Erken yaşta zihinsel gelişimi desteklemek için ne yapmalıyız?

Disiplin ama nereye kadar?

Çocuklara ikinci dil öğretmenin ideal yaşı nedir?

Tatilde öğrenme kaybı nasıl önlenir?

Çocukları ekran bağımlılığından nasıl koruyabiliriz?

Ergenlerle sağlıklı diyaloğun formülü nedir?

Okul tercihinde nelere dikkat etmeli?

Gençleri hangi adımlar zirveye taşır?

Okulöncesinden ergenliğe, Türkiye ve dünyada pek çok bilimsel çalışmaya imza atan, ABD Bilimler Akademisi’nin çocuk yetiştirme komisyonunda görev alan Selçuk Şirin, bu kitabın hikâyesini şöyle anlatıyor: “20 yıl önce yazmayı tasarladığım bu kitabı ve notlarımı kendi çocuklarımı yetiştirmeye başlayınca rafa kaldırdım. Çünkü ebeveyn olmak, çocuk gelişimi üzerine bildiğim her şeyi temize çekmemi sağladı. Şimdi pratikle terbiye edilmiş kuramsal bilgileri paylaşma zamanı. Bu kitapta, içime sinmeyen hiçbir şeyi okura önermiyorum.“

Umut, çocukların kuracağı dünyada! Yetişin çocuklar…

(Tanıtım Bülteninden)

Yetişin Çocuklar

Bebeklikten Ergenliğe Çocuk Yetiştirme Kılavuzu

Prof. Dr. Selçuk Şirin
New York Üniversitesi

—

Teşekkür

Bu kitaptaki her satırın tek bir sorumlusu var, o da benim. Eksikler, kusurlar bana ait. Ama eğer varsa ortada bir güzellik işte onun pek çok sahibi var. İlk önce NYU Şirin Araştırma Laboratuvarı’nda yıllardır benimle birlikte çocuk ve ergen gelişimi üzerine araştırmalar yapan ekip arkadaşlarıma teşekkür borçluyum. 20 yıldan fazladır Amerika’da yaşayan biri eğer Türkiye’deki gündemi takip edebiliyorsa bunun en büyük nedeni, beni sosyal medyada her gün sorularıyla, yorumlarıyla, uyarılarıyla destekleyen binlerce arkadaşımdır. Sağ olun dostlar! Bu kitabın ortaya çıkmasındaki en büyük pay yıllar evvel NYU’da öğrenci asistanı olarak tanıştığım sevgili Orhan Murat Bahtiyar’a aittir. Orhan, başta Hürriyet yazılarım olmak üzere yıllarca her cümlemi bıkmadan usanmadan sabırla düzeltti. Onun emeği olmasa bu kitap da olmazdı. Sağ ol Orhan! Bu kitap diğerlerinden biraz daha zor ortaya çıktı; pek çok yazıyı ilk defa İngilizce yazmıştım, o nedenle onları çevirmek ve ardından pek çok kaynağı teyit etmek gerekiyordu. Bu zor işe sevgili Selin Yeşil talip oldu. Hem çevirileri onca işi arasında bitirdi, hem de kitabın adından sayfa düzenine her aşamada bize yoldaş oldu. Sağ ol Selin! Erken çocuk gelişimi deyince benim sahadaki öğretmenim olan kardeşim Derya Şirin bu kitapta da pek çok bölüme katkıda bulundu. Sağ ol Derya!

Kitabın ismini sevgili dostum Ateş İlyas Başsoy koydu. Duyduğum anda, “İşte bu” dedim. Konu hassas olunca kapağı seçmek de bir hayli zor oldu. Bu süreçte bize destek veren Çağrı Alıcı’ya ve imdadımıza yetişerek tasarımı yapan sevgili kardeşim Ayşe Şirin Demir’e sabırlı ve özverili çalışmalarından dolayı teşekkür ederim. Eski NYU’lu yeni anne Arzu Hancı ve henüz baba olan Onur Uysal da kitabın içeriğiyle ilgili görüş ve öneri­lerde bulundu. Doğan Kitap Yayın Direktörü sevgili Cem Erciyes iki yıldır ben ne zaman bu kitaptan vazgeçsem, “Hocam kitapta neredeyiz?” diyerek beni teşvik etti. Sema Çubukçu kitabın kusursuz bir şekilde okuyucuyla buluşması için yoğun bir çaba gösterdi. Kitap bu arkadaşların sayesinde elinizdeki formata dönüştü. Tek tek her birine teşekkür etmek isterim. Son olarak bu kitap yalnızca akademik çalışmalarımla değil, ailemde yaşadıklarımla da şekillendi. O nedenle başta bu kitabı ithaf ettiğim sevgili anneme, babama, kardeşlerime ve en önemlisi de ebeveynliğin inişli çıkışlı yollarını benimle birlikte yürü­yen çocuklarımın annesi sevgili eşim Lauren Rogers-Sirin’e teşekkür ederim.

—

Önsöz yerine

Neden böyle bir kitap yazma ihtiyacı duydum?

Hayatta çocuk yetiştirmekten daha mühim başka bir uğraş varsa ben bilmiyorum. Anne babalar için bir insanı hayata en iyi şekilde hazırlamaktan daha önemli bir iş yok. Öyle olduğu için de insanlık tarihi boyunca çocukların nasıl yetiştirileceği hep dert edilmiş. Orhun Yazıtları’ndan Eflatun’un söylevlerine kadar her devirde yeni kuşakların yetiştirilmesi konu olmuş. Bu kitap, işte bu temel insanlık kaygısına ortak olmak için yazıldı.

Kitap, 0-18 yaş arası çocuk yetiştiren anne baba ve eğitimciler için kaleme alındı. Amacım, hem anne babalara hem de eğitimcilere bilimsel bir çerçeveyle somut öneriler sunmak. Çocuklarla ilk diyaloğu nasıl kurmalıyız? Çocuklarımızı ne kadar kontrol altında tutmalıyız? Çocukların zihinsel gelişimine katkıda bulunmanın bilimsel formülleri nelerdir? Okula hazırlık, okulöncesi dönemde neler yapmalıyız? Okul çağındaki çocuklarımızın yaz tatilinde öğrenme kaybını nasıl önleriz? Çocukları ekran bağımlığından nasıl kurtarabiliriz? Ergenlerle sağlıklı diyaloğun formülü nedir? Üniversite tercihi yapan gençlere nasıl destek olabiliriz? Gençleri girişimciliğe teşvik etmek için ne yapabiliriz? Bu ve benzeri onlarca soruya bilimsel veriler ışığında yanıtlar bulacaksınız bu kitapta.

1998 senesinde aldığım Parenting (Ebeveynlik) adlı doktora dersinde hazırladığım raporun başlığı aynen şuydu: “21. Yüzyıl, Anne ve Babaların Uzmanlara Daha Çok İhtiyaç Duyduğu Bir Devir Olacak!” Aradan geçen yirmi yıl beni haklı çıkardı. Kitapçı raflarından, TV programlarına, sosyal medya fenomenlerinden siyasetçilere kadar herkes anne babalara akıl veriyor. Onlara çocuklarını nasıl daha iyi yetiştirecekleri konusunda yol gösteriyor. Bunun temel nedeni, geçmişten gelen geleneksel çocuk yetiştirme tekniklerinin artık yeterli olamaması. İçinde yaşadığımız teknoloji yoğun çağ beraberinde pek çok yeni sorun getiriyor. Anne babalar da bu sorumluluğu hakkıyla yerine getirmek için eskisinden çok daha fazla uzmanların yardımına ihtiyaç duyuyor. Bu uzmanların kimi işini çok iyi yapıyor, kimi de fırsattan istifade, tüm derdi çocuğunu iyi bir şekilde yetiştirmek olan genç anne babaların iyi niyetini istismar ediyor. Açıkçası bu ikinci grup, yani bilimsellikle uzaktan yakından alakası olmayan “uzmanlar” ortalığı kaplamasaydı oturup bu kitabı yazmazdım.

Gecikmiş bir kitap bu!

Yıllardır New York Üniversitesi’nde doktora seviyesinde gelişim psikolojisi dersleri veriyorum. Okulöncesinden ergenliğe, her gelişim evresiyle ilgili onlarca bilimsel makaleye imza attım. Bu kitapta irdelediğim çocuk gelişimi meselesi benim yirmi yıllık akademik çabamdan süzülüp geliyor. O nedenle eğer Türkçe bir kitap yazacaksam ilk olarak bu kitabı yazmalıydım. Ama öyle olmadı. Bu kitap gecikerek bugüne kaldı. Bunun temel sebebi, baba olunca bu kitabı yazmaktan vazgeçmiş olmamdır.

Baba olmak, çocuk gelişimi üzerine başka ebeveynlere fikir verirken beni iki kere düşünmeye itti. Çünkü pratik teoriyi terbiye eder! Kitaplarda okuduğum ideal ebeveynlik tarifi kendi içinde oldukça tutarlıydı, ama kendi pratiğimden biliyorum ki bu ideali hayata geçirmek hiç de uzaktan göründüğü gibi kolay bir iş değil. Bu idealde ısrar etmek, başkalarına ideal ebeveynlik üzerine keskin çizgilerle akıl vermek işte bu nedenle oldukça riskli bir uğraş. “İnsan iki düşünüp bir konuşmalı” derler, ama söz konusu olan çocuk yetiştirme ise bence iki değil yirmi iki düşünüp bir konuşmalıyız. Hal böyle olunca yazmayı çok arzu ettiğim bu kitabı yazmak yirmi küsur yılımı aldı. İyi ki de böyle oldu. Bu kitapta, içime sinmeyen, kendi ebeveynlik pratiğimin süzgecinden geçmeyen hiçbir şeyi size önermedim. O nedenle içim rahat.

Kitap hangi konuları kapsıyor?

Elinizdeki kitap beş ayrı bölümden oluşuyor. İlk bölüm çocuk yetiştirmeye dair genel bir bilimsel çerçeve sunuyor, sonraki bölümler ise sırasıyla doğumdan ergenliğe uzanan dönemleri içeriyor. İnsan gelişimini incelerken gelişim evreleri kabaca erken çocukluk, çocukluk, ergenlik, genç yetişkinlik, orta yaş, ileri yaş şeklinde sınıflandırılır. Aynı dönemleri çocuk yetiştirme üzerinden incelerken ise daha ziyade okul odaklı bir sınıflandırma yapılır. Okulöncesi yıllar, okul yılları –ki bu ilkokul yıllarını kapsar– ve lise yılları. Her iki sınıflamada da 0-6 yaş ilk döneme, 6-11 yaş ikinci döneme ve 12-18 yaş üçüncü döneme denk gelir. Bu yaş aralıkları genel ortalamalardan ibaret. Kimi çocuk erken okula başlar, kimi geç. Kimi çocuk ergenliğe 10 yaşında girer, kimi ise 15 yaşında…

Kitabın ilk bölümünde ebeveynlik bilimine giriş niteliğinde olan ve her yaştan çocuğa uygun bilimsel bir çerçeve sundum. Çocuk gelişimi derken neyi kastediyoruz, ebeveynlik tarzı nedir, nerede fark yaratabiliriz, nerede gücümüzün sınırlarını kabul etmeliyiz, gibi genel sorular üzerinde durdum. Sonraki üç bölümü ise çocukların yaşına göre değişkenlik arz eden konulara ayırdım. Eğer çocuğunuz 0-6 yaş arasında ise ikinci bölümü, ilkokul çağındaysa üçüncü bölümü, ergenlik çağında ise dördüncü bölümü biraz daha dikkatli okumanızı öneririm. Kitabın son bölümünü ise farklı nedenlerle toplumda sorunları göz ardı edilen çocuklara ayırdım. Yoksul çocukları, işsiz gençleri ya da ülkemizde yaşayan mülteci çocukları dert etmek de kendi çocuklarımızın geleceği için şart çünkü.

Eğitimci dostlardan bir beklentim var!

Bu kitabı sadece ebeveynler için değil, aynı zamanda eğitimci meslektaşlarım için de yazdım. Hatta daha çok onlar için yazdım. Bu kitap asıl ulaşması gereken ebeveynlere ancak siz eğitimci meslektaşlarım aracılığıyla ulaşacak! Çünkü bu kitabın en çok ulaşmasını istediğim kesim kitap okuma alışkanlığı az olan ebeveynler. O nedenle daha çok çocuğun geleceğine bir etkim olacaksa bu ancak siz eğitimci meslektaşlarımın sayesinde olacak. Amacım, çocuklarımızın hem evde anne ve babaları tarafından, hem de okulda öğretmen ve yöneticileri tarafından, en son bilimsel verilerin ışığında yetiştirilmesi, desteklenmesi.

İyi okumalar dostlar.

New York, 2 Mart 2019

—

Birinci bölüm

Çocuk yetiştirmenin ABECE’si

Ebeveynlik krizi!

Anne babalık, bilmediğiniz bir memlekette yol bulmaktır. Bir insanı dünyaya getirmek, onu dünyaya hazırlamak muazzam bir sorumluluktur. Durum böyle olunca da tarih boyunca çocuk yetiştirme sorumluluğu sadece anne babaya değil, dedeye, neneye de verilmiştir. Hatta bir Afrika atasözünün çok güzel özetlediği gibi “Bir çocuğu yetiştirmek için bir köy gerekir!” Bu atasözünü benim gibi köy çocukları çok iyi bilir. Eskiden herkesin birbirini bildiği, kolladığı mahallelerde yetişenler de bilir. Eğer çocuğunuzu böyle bir ortamda yetiştiriyorsanız, yani tek başınıza değil annenizle, babanızla, amca, teyze, halalarınızla birlikte yetiştiriyorsanız bence sizin bu kitaba pek ihtiyacınız yok. Eğer bütün bir “köy” çocuğunuzun iyiliği için seferber olmuşsa, zaten bu ortak akıl size gerekli bütün yolları gösterecektir. Ama eğer çocuğunuzu eski kuşaklar gibi koca bir aileyle ortaklaşa yetiştirmiyorsanız, sorumluluk sadece sizin üzerinizdeyse işte o zaman sizinle paylaşmak istediğim şeyler var.

Gelin önce yakın tarihte bir yolculuğa çıkalım. Ebeveynlik kavramının geçirdiği hızlı değişimi gözlemleyelim. 1960’ların ikinci yarısından 1990’lara kadar uzanan X ve Y kuşaklarının ebeveynlik süreci daha önceki kuşaklardan ciddi olarak ayrılıyor. Bunun temel sebebi, yukarıda sözünü ettiğim ebeveynlik sorumluluğunun geniş aileden bireye geçmiş olması. Ülke nüfusunun yüzde 75’inin köylerde yaşadığı 1960’lardan ülke nüfusunun yüzde 75’inin kentlerde yaşadığı bir Türkiye’ye geldik. Böyle olunca da özellikle çocuk yetiştirme gibi tamamen kültürel kodlar tarafından belirlenen bir “beceri” göçle birlikte hızla eskidi ve geçerliliğini yitirdi. Kırsal kesimde, köylerde kasabalarda yüzlerce yıl uygulanan çocuk yetiştirme pratikleri kent yaşamına uyarlanamadı. Uyarlanmış olan pratikler de değişen teknolojinin yok edici çarpanıyla işlevsiz hale geldi. Benim ebeveynlik krizi dediğim durum da işte bu sosyolojik değişimin sonucu olarak ortaya çıktı.

Dilerseniz kendimden bir örnekle açıklayayım. …

Yetişin Çocuklar (2019)

★ Çok Satan Kişisel Gelişim Pedagoji Psikoloji
Yazar: Selçuk Şirin  
İlk Basım: 2019
Yayınevi: Doğan Kitap