“Hilal’e isminin anlamını sordu; Türkçede ayın ilk günlerinde aldığı yay biçimi demektir. Ülkemin bayrağında da vardır hilal…”
Elif’in başkahramanı dünyaca meşhur yazar Paulo Coelho, bir süredir bilgelik yolunda gelişmesinin durduğunu hissetmektedir. Belki de yapması gereken tek şey, esrarengiz ustası J.nin tavsiyesine uyup, “Gönlünün onu çektiği yere,” gitmektir….
Rastlantılar Coelho’yu Rusya’ya savurur. 9288 kilometrelik yolu, bu uçsuz bucaksız ülkeyi, baştan sona trenle kat etmeye karar verir. Daha ilk durağından itibaren manevi bir arayışa dönüşen bu yolculukta ona üç kişi eşlik eder: Bir Tao ustası, Rus yayıncısı ve en ilginci, yetenekli bir keman virtüözü olan, sıra dışı genç bir Türk kadını; Hilal…
Coelho, son romanı Elif’le, bir kez daha hayatı güzelleştiren hazineleri ve mucizeleri kutluyor. Zamanın, mekânın, yaşadığımız başka hayatların dışında bir yerde, katıksız “aşk”ın peşinde, ruhun upuzun yolunu kat ediyor.
Ama bu kez, bizlere çok tanıdık gelen duraklardan geçerek…
“Coelho’nun kitapları, milyonların hayatına büyü katıyor.”
London Times
ELİF
Krallığımın kralı
Olamaz!
Yine mi ayin yapacağız? Yine mi görünmez güçleri, görünen dünyaya çağıracağız? Yaşadığımız hayatla ne ilgisi var bunun? Ortalık, üniversite mezunu işsizlerle dolu. Emekliler meteliğe kurşun atıyor. Yetişkinlerin hayal kuracak bir dakikası bile yok – kısacası “hayatın katı gerçekleri”ne karşı, sabah dokuz akşam beş, günde tam sekiz saat ev geçindirmek için, çocuklarının okul parası için mücadele ediyorlar.
Dünya hiç şimdiki kadar kamplaşmamıştı. Din savaşları, soykırımlar, gezegeni hiçe saymalar, ekonomik krizler, buhranlar, yoksulluk kol geziyor. Herkes dünyadaki sorunların ya da kişisel dertlerinin hiç olmazsa bir kısmından kurtulmak için acil çözümler arıyor. Ne var ki, geleceğin daha fazla karanlıktan başka vaadi yok.
Bense kalkmış, kökleri bugünün tehditlerinden uzağa, çok eskilere uzanan ruhani bir geleneğin peşinden koşuyorum hâlâ, öyle mi?
Ustam addettiğim J. ile birlikte, içimde böyle şüpheler uyanmış olmasına rağmen kutsal meşeye doğru yürüyorum. Kışın yapraklarını döküp baharda yeniden büyütmekten başka derdi olmayan bu meşe, beş yüz senedir aynı yerde sükûnetle insanoğlunun acılarını seyrediyor.
Bu ruhani gelenekte bana yol gösteren mürşidim J. ile ilişkim hakkında yazmaktan daha fazla kaçamam. Onunla konuşmalarımızdan defterler dolusu notlar biriktirmişimdir, her ne kadar bir kere bile açıp göz atmadıysam da. 1982’de Amsterdam’da tanıştığımızdan beri yaşamayı yüz kere öğrenip yüz kere unuttum. J. bana yeni bir şey öğrettiğinde, belki de dağın doruğuna ulaşmak için son adımdır bu, derim kendime, yüreğimdeki senfoniyi tamamlayacak son nota, kitabı özetleyecek tek bir harf. Önce bir fasıl müthiş bir coşkuyla kendimden geçerim, ama bu uzun sürmez. Bazı şeyler sabittir, ama çoğu egzersiz, pratik ya da öğreti, kara bir girdaba kapılıp yok olur. Ya da en azından öyle zannedilir.
Yerler ıslak, iki gün önce özene bezene temizlediğim ayakkabılarım ne kadar dikkat etsem de birkaç adımda çamur içinde kalacak. Bilgeliği, iç huzurunu aramak, görünen ve görünmeyen gerçeklerin bilincine varmaya çalışmak artık benim için su içmek gibi bir alışkanlık, ama hiçbir sonuç yok. 22 yaşımdayken büyücülüğe merak sardım; çok farklı yollardan geçtim, yıllar boyunca uçurumların kenarında yürüdüm, kayıp (…)
Kitaptan tadımlık bir bölümü okumak için aşağıdaki PDF bağlantısına tıklayın.
PDF indirElif kitabının ön okuması bu kadar. Kitabı beğendiysen senin için en uygun fiyatlı satın alma seçeneklerini listeledik.
